ΜΕΓΑΛΟΜΕΤΟΧΟΙ – ΜΕΓΑΛΟΦΙΛΑΘΛΟΙ – ΜΙΚΡΟΠΕΛΑΤΕΣ

syrizasports 08/07/2007 Σχολιάστε

Οι μεγαλοφίλαθλοι και η προσφορά συμμετοχικότητας από την ΠΑΕ ΑΕΚ έναντι 10.000 ευρώ

08/07/2007

Διαχρονικά, από τις διοικήσεις των ελληνικών ποδοσφαιρικών εταιρειών έχουν περάσει πολλών ειδών παράγοντες. Από όλους αυτούς, άλλοι χαρακτηρίστηκαν ως αεριτζήδες, άλλοι καθιερώθηκαν στη συνείδηση των φιλάθλων για τη σοβαρότητά τους, τον ορθολογισμό και τη στάση τους απέναντι στην ομάδα, άλλοι βέβαια ασχολήθηκαν «χρησιμοποιώντας» την ομάδα. Εκτός αυτών, υπάρχει και η κατηγορία εκείνων των προέδρων και ιδιοκτητών που ανεξαρτήτως στόχων είχαν εντάξει τις ομάδες στους ομίλους των οικογενειακών τους επιχειρήσεων.Τελευταία η τυπολογία των διοικήσεων των ΠΑΕ έχει διευρυνθεί. Πέρα από τα μοντέλα των παραδοσιακών ή των οικογενειακών, εμφανίζεται το μοντέλο των διοικήσεων με πρόεδρο πρώην ποδοσφαιριστή της ομάδας, που στηρίζεται οικονομικά από ομάδα επενδυτών και διοικεί πλαισιωμένος από τεχνοκράτες του αθλητικού και επικοινωνιακού management. Ο συνδυασμός αυτός, δηλαδή γνώση της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας και λαϊκό έρεισμα, ταυτόχρονα με σοβαρή οικονομική διαχείριση έδωσε καταρχήν θετικά δείγματα στη περίπτωση της χρεοκοπημένης ΑΕΚ (χωρίς να παραβλέπεται η κρατική συνδρομή), τέτοια που επιχειρείται να εφαρμοσθεί και στον ΠΑΟΚ. Μάλιστα ακόμα και στις οικογενειακές περιπτώσεις του Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού οι ιδιοκτήτες προχώρησαν σε διοικητικές και τεχνοκρατικές αναπροσαρμογές, χωρίς ωστόσο να αλλοιώνεται το υπάρχον ιδιοκτησιακό καθεστώς, ενώ από παλιότερα αντίστοιχες κινήσεις έχουν γίνει στη Ξάνθη και τη Λάρισα.Όλα αυτά βέβαια όσον αφορά τα διοικητικά μοντέλα, τους ισολογισμούς και τα παθητικά των εταιρειών, τα μεγάλα κατασκευαστικά σχέδια, τους manager, την επιδίωξη εμπορικής εκμετάλλευσης της ελεύθερης ώρας των φιλάθλων κ.λπ.

Παράλληλα, όμως, είτε αρέσει είτε όχι, στο ποδόσφαιρο υπάρχει και ο παράγων που λέγεται φίλαθλος. Ο οποίος είναι βασικό μέρος της αντίθεσης και της μάχης ισορροπιών που διεξάγεται ανάμεσα στο επιχειρηματικό συμφέρον και το συναίσθημα. Ο ίδιος ο φίλαθλος είναι ο φορέας του συναισθήματος, από το οποίο οι διοικούντες τις ΠΑΕ προσπαθούν να αποκομίσουν κέρδη.

Αρκεί βέβαια να μην του θίξουν τις ευαίσθητες συναισθηματικές χορδές, όπως έκανε πριν από λίγες μέρες η ΠΑΕ ΑΕΚ. Που ανακοίνωσε ως πρωτοποριακή πρωτοβουλία την ίδρυση λέσχης υποστηρικτών (supporters club), που συγκροτούν μέλη τα οποία καταβάλλουν ετήσια συνδρομή 10 χιλιάδων ευρώ με σκοπό, όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου, «την αξιοποίηση της φίλαθλης άποψης των φίλων της ομάδας», «βασισμένη στη φιλοσοφία της συμμετοχικότητας», «σε φίλους της ομάδας που, με γνώση της ιστορίας της ΑΕΚ και πίστη στο μέλλον της, θα δημιουργήσουν ένα νέο ρεύμα συμμετοχής».

Η κίνηση αυτή, ακόμα κι αν είχε απλό σκοπό, δηλαδή να προσελκύσει τους πιο εύπορους φίλους της ομάδας, έτσι όπως επενδύθηκε ιδεολογικά, εκφράζει μια κατάπτυστη αντίληψη, που θεωρεί ότι καλός φίλαθλος είναι μόνο ο πλούσιος φίλαθλος. Στη πραγματικότητα εισάγει νέα δεδομένα στο κοινωνικό υπόβαθρο του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, ενώ παράλληλα τορπιλίζει ήθη και παραδόσεις των φιλάθλων της συγκεκριμένης ομάδας, της ΑΕΚ.

Για να γίνουμε σαφέστεροι. Το πρόβλημα δεν έγκειται στο ότι αυτοί οι εύποροι φίλαθλοι των 10 χιλιάδων ευρώ θα απολαμβάνουν ειδικών προνομίων, όπως ευκολίες στάθμευσης, προνομιακής εξασφάλισης εισιτηρίων και συναντήσεων με παίκτες και προπονητή. Αυτά τα προνόμια υπήρχαν έτσι κι αλλιώς και στο παρελθόν και υπάρχουν σε όλες τις ομάδες αναλόγως της αξίας του εισιτηρίου διαρκείας που αγοράζει ο καθένας. Άλλωστε, παρά το ότι λέγεται πως το ποδόσφαιρο είναι λαϊκό άθλημα, στη πραγματικότητα οι ταξικές διαφορές είναι υπαρκτές και δεν κρύβονται ούτε εδώ.

Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι τα προνόμια δεν αφορούν μόνο τις ευκολίες παρακολούθησης του αγώνα. Αλλά έναντι χρηματικού ποσού τη παραχώρηση δικαιωμάτων και άσκησης διοικητικών, έστω και συμβουλευτικών, λειτουργιών σε κάποιους οικονομικά προνομιούχους φιλάθλους, στο όνομα μιας δήθεν συμμετοχικότητας. Όπως για παράδειγμα «η διάθεση του συνόλου των πόρων από τις συνδρομές θα συναποφασίζεται από τα μέλη σε ετήσια γενική συνέλευση».

Η πρωτοβουλία της ΠΑΕ ΑΕΚ αφενός μεν δείχνει εξασθένιση της λογικής της ουσιαστικής συμμετοχής του κόσμου, ότι στους κόλπους της τείνει να κυριαρχήσει η φιλοσοφία των νέων επενδυτών και η διάθεσή τους να εισαγάγουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο πρακτικές των κοινωνικών ελίτ, με ποδοσφαιρικές λέσχες Μπίλντεμπεργκ. Αφετέρου δε βρίσκεται εκ διαμέτρου αντίθετη με τις διαθέσεις των φίλων της ΑΕΚ, που εδώ και τρία χρόνια αγοράζουν μετά μανίας εισιτήρια διαρκείας, όχι μόνο επειδή -ειδικά φέτος- ζουν στιγμές μετεγγραφικής ευδαιμονίας, αλλά επειδή θέλουν να είναι συμμέτοχοι σε μια διαφορετική λειτουργία ποδοσφαιρικής ομάδας. Η μοναδική διαφορά των 21 χιλιάδων φιλάθλων που προμηθεύτηκαν την κάρτα της ΑΕΚ μέχρι σήμερα με την ελίτ του «supporters club», δηλαδή το ότι δεν διαθέτουν τα 10 χιλιάρικα, δεν μπορεί να τους καθιστά ποδοσφαιρικούς φιλάθλους πληβείους.

Από το 1989 που δημιουργήθηκε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, βιώσαμε τη ταξικότητά του στο σχήμα «μεγαλομέτοχοι – μικρομέτοχοι – φίλαθλοι» με τα γνωστά αποτελέσματα. Εν έτει 2007, σε περίοδο διαρθρωτικών αλλαγών στην ελληνική βιομηχανία του αθλητικού θεάματος, η υποτιθέμενη πρωτοποριακή ενέργεια της ΠΑΕ ΑΕΚ, μετά και την εξαφάνιση των μικρομετόχων στην τελευταία γενική συνέλευση, εισάγει άγαρμπα ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σχήμα «μεγαλομέτοχοι – μεγαλοφίλαθλοι – μικροπελάτες». Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Νομίζω υπάρχει ακόμα καιρός να σώσουν τα προσχήματα.

aristeroextrem@yahoo.gr