Πάντα στη λογική της ποιότητας ζωής των πολιτών
Σε μια σειρά από προηγούμενα άρθρα μας έχουμε θίξει το θέμα που έχει προκύψει με την τάση κατασκευής νέων ποδοσφαιρικών γηπέδων, με πρωτοβουλία ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιρειών, κατασκευαστικών ομίλων και εταιρειών αξιοποίησης γης και ακινήτων.
Προσπαθήσαμε να αναδείξουμε τις οικονομικές πλευρές (αναδιάρθρωση του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου και της αθλητικής βιομηχανίας), τη δημιουργία διακλαδικών ομίλων συμφερόντων, την εξέλιξη του αθλητικού μάρκετινγκ σε μια κατεύθυνση εμπορευματικής εκμετάλλευσης του ελεύθερου χρόνου των πολιτών. Κι επίσης, (φυσικό για τη δική μας αριστερά) θίξαμε το γεγονός ότι τα όποια κατασκευαστικά σχέδια, συχνά με άλλοθι το συμφέρον του αθλητικού συλλόγου, έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των πολιτών και στο ήδη επιβαρημένο λεκανοπέδιο της Αττικής, όταν δεν λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψη τις περιβαλλοντικές κι άλλες ανάγκες.
Εννοείται ότι ανάμεσα στις περιπτώσεις κατασκευής νέων γηπέδων περιλαμβάνεται (με τις δικές της ιδιομορφίες) και το γήπεδο του Πανιωνίου, στο οποίο αφιερώσαμε το Αριστερό Εξτρέμ της 1ης Ιουλίου 2007. Λάβαμε λοιπόν σχετικά με τις θέσεις μας επιστολές αναγνωστών (Κατσούλας Π. και Καρουσάτος Κ.), οι οποίοι με ευγένεια και επιχειρήματα εκφράζουν την διαφορετική τους προσέγγιση. Η ουσία απ’ όσα επικαλείται καθένας από τους αναγνώστες μας με τον τρόπο του, συμπυκνώνεται στο εξής: τώρα που βρέθηκε ένας άνθρωπος (Τσακίρης) να κτίσει νέο γήπεδο χωρίς κρατικά χρήματα, τι θέλετε ρε παιδιά και τον εμποδίζετε; Βέβαια, με μεταγενέστερη προσωπική επιστολή του στη στήλη ο φίλος και συνάδελφος εκπαιδευτικός Π. Κατσούλας δηλώνει, ότι η συνέντευξη του δήμαρχου Κουτελάκη στην εφημερίδα SportDay αποσαφηνίζει πολλά πράγματα, που στον τύπο είχαν περάσει διαφορετικά. Ενώ και στην αρχική του επιστολή παραδέχεται ότι στις παρεμβάσεις των ιδιοκτητών της ΠΑΕ Πανιώνιος κ. Τσακίρη και της Dimand Α.Ε. «κάποια σημεία ήταν ομολογουμένως υπερβολικά». Εμμέσως δηλαδή αναγνωρίζει ότι από το ποδοσφαιρικό σύστημα (εκπρόσωποι ΠΑΕ, κατασκευαστών και ορισμένων δημοσιογράφων) έγινε απόπειρα να ακολουθηθεί η «πεπατημένη», την οποία έχουμε δει και σ’ άλλες περιπτώσεις (άσκηση πίεσης με μερίδα φιλάθλων, επίκληση ιστορίας και συναισθήματος κ.λπ.).
Αποσαφηνίζουμε λοιπόν, ότι στο άρθρο του Αριστερού Εξτρέμ της 1ης Ιουλίου
* Πρώτον, πουθενά δεν γράφτηκε ότι ο Πανιώνιος δεν χρειάζεται νέο γήπεδο. Αναδείχτηκε όμως με πολύ πειστικό τρόπο αυτό που στη SportDay δήλωσε με άλλα λόγια ο δήμαρχος. Δηλαδή ότι το γήπεδο θα γίνει, αλλά με όρους πόλης κι όχι με όρους real estate. Καταρχήν κρατάμε αυτή τη δήλωση γιατί μας καλύπτει.
* Δεύτερον, αντιδράσαμε στην τακτική που θέλει να εκβιάζεται μια δημοτική αρχή, επειδή είχε το «θράσος» να εκφράσει διαφωνία σε πλευρές του σχεδίου της Dimand.
* Τρίτον, εφόσον από τον εκπρόσωπο της Dimand προβλήθηκαν ως πρότυπα τα γήπεδα της Neuchatel και της St. Gallen, ως αυτονόητη ενέργεια, διαπιστώσαμε τις τρομακτικές διαφορές των δυο πόλεων με τη Ν. Σμύρνη.
Στο δια ταύτα λοιπόν. Θέλουμε το νέο γήπεδο. Οι όροι όμως με τους οποίους θα κατασκευασθεί πρώτιστα πρέπει να καταληχθούν με εποικοδομητική συνεννόηση της δημοτικής αρχής με τον ερασιτέχνη και την ΠΑΕ Πανιώνιος. Με αφετηρία τη λογική τι είδος γηπέδου έχουμε ανάγκη, τι μπορούμε να κατασκευάσουμε με βάση τα δεδομένα της πόλης. Και όχι με αφετηρία πόσα χρήματα θέλουμε να κερδίσουμε. Όταν ένα γήπεδο κτίζεται στο κέντρο μιας πόλης, κάποια πράγματα δεν μπορεί να καθορίζονται από μια κατασκευαστική εταιρεία, η οποία έχει αποκλειστικό στόχο το κέρδος σε υπερμέγιστο βαθμό. Επομένως εδώ πρέπει να υπάρξει μια επανατοποθέτηση από τις ενδιαφερόμενες πλευρές, δήμο και ομάδα.
Για του λόγου το αληθές, δημοσιεύουμε απόσπασμα της συνέντευξης του διευθύνοντος συμβούλου της Dimand Α.Ε. Δ. Ανδριόπουλου, στην εφημερίδα ΕΞΠΡΕΣ της 21ης Νοεμβρίου 2006: «αυτό που είναι βέβαιο είναι πως σταδιακά αλλάζει ο τρόπος που ψωνίζει ο Έλληνας καταναλωτής, καθώς η αγοραστική του δύναμη θα μοιράζεται πλέον μεταξύ των παραδοσιακών εμπορικών δρόμων και των σύγχρονων Mall». «Να αναφέρω ότι σύμφωνα με σχετική μελέτη, το λεκανοπέδιο της Αττικής «σηκώνει» έξι μεγάλα κέντρα τύπου Mall, τρία με τέσσερα outlet μεγέθους 15.000-20.000 τ.μ. και 15-20 μικρότερα εμπορικά συγκροτήματα». «Ο Βοτανικός, η Δραπετσώνα, το Ελληνικό με τον Αγ. Κοσμά και η έκταση του παλαιού ιπποδρόμου στο Φάληρο αποτελούν περιοχές με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης». «Επίσης ο Ασπρόπυργος μπορεί να φιλοξενήσει σύγχρονα συγκροτήματα logistics και τα Μεσόγεια οικιστικά projects».
Από τα παραπάνω λοιπόν προκύπτει, ότι η κάθε κατασκευαστική ή μεσιτική εταιρεία σχεδιάζει τις κερδοφόρες επενδύσεις της στοχοποιώντας κάθε ελεύθερο χώρο στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Αυτούς δηλαδή τους χώρους που μετά τη καταστροφή της Πάρνηθας αποκτούν ζωτική σημασία για κάθε κάτοικο. Αυτούς τους δημόσιους χώρους που τα κινήματα των πολιτών υπερασπίζουν για να μη τσιμεντοποιηθούν.
Εξ ου και η αγωνία μας ώστε οι κάτοικοι της Νέας Σμύρνης, αλλά και οι φίλαθλοι του Ιστορικού Πανιώνιου να αντιληφθούν ότι τα σχέδια και για το «δικό τους» εμπορικό κέντρο, δεν είναι παρά η μικρή παράγραφος ενός συνολικού επιχειρηματικού σχεδιασμού που αφορά όλη την Αττική. Κι ας ντύνεται ιδεολογικά με τα κυανέρυθρα χρώματα, ή σε άλλες σκανδαλώδεις περιπτώσεις με τριφύλλια, δικέφαλους, δαφνοστεφανομένους και περιστέρια.
http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=315223
στο κοκκινο 105,5 fm
Αυγή
Εποχή
ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΞΤΡΕΜ 