Αθλητές ή αθλούμενοι ;
Πέρασε ένας ακόμα άγονος χρόνος για τον ελληνικό αθλητισμό. Άγονος, διότι με την δική μας λογική, δεν χαρακτηρίζεται παραγωγική μια διαδικασία με κριτήριο τις αγωνιστικές επιδόσεις των εθνικών ομάδων, τα μετάλλια και εν γένει την παρουσία των αθλητών στους αγωνιστικούς χώρους. Αυτά είναι κριτήρια στην λογική του νεοφιλελευθερισμού, τα οποία νομοτελειακά συνδυάζονται με τα ποσοστά τηλεθέασης, τα χορηγικά συμβόλαια, τα διαφημιστικά πακέτα, τα μεγάλα επενδυτικά σχέδια που είναι συνυφασμένα με την ανάληψη διεθνών διοργανώσεων, την πορεία των μετοχών του ΟΠΑΠ και του αθλητικού τζόγου, δηλαδή με δυο λόγια είναι αλληλένδετα με τα κριτήρια της αγοράς και του κέρδους.
Στην λογική της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η αθλητική διαδικασία μπορεί να χαρακτηρισθεί παραγωγική στον βαθμό που η πολιτεία καταφέρνει να διαμορφώσει ίσες ευκαιρίες και καλύτερες συνθήκες άθλησης και σωματικής άσκησης για όλους, για τα λαϊκά στρώματα και τον κόσμο της εργασίας, για τις γυναίκες, για τους ηλικιωμένους, τους μετανάστες και κάθε αποκλεισμένο πολίτη και φυσικά για ολόκληρη την νεολαία. Και στον αντίποδα των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων, βασικό κριτήριο αποδοτικότητας μιας ανθρωποκεντρικής – φιλολαϊκής αθλητικής πολιτικής είναι ο αριθμός όχι μόνο των αθλητών, αλλά πάνω απ’ όλα των αθλούμενων πολιτών. Η διάκριση είναι σαφής και το ερώτημα συγκεκριμένο: αυξήθηκαν στην Ελλάδα οι αθλούμενοι πολίτες κατά την διάρκεια του 2008; Η απάντηση δυστυχώς δεν δίνεται από τις αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους ως όφειλαν, με τεκμηριωμένα νούμερα και στοιχεία, διότι αφορά ένα μετρήσιμο μέγεθος που, παρά τις εξαγγελίες, είναι έξω από την οπτική της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Η απάντηση όμως έχει αρνητικό πρόσημο και όσοι γνωρίζουν τι γίνεται με την φυσική αγωγή στα σχολεία, με τα προγράμματα μαζικού αθλητισμού στους δήμους, με τον σωματειακό αθλητισμό στις γειτονιές, καταλαβαίνουν το γιατί. Ενδεχομένως το ίδιο συμπεραίνουν και όσοι ασχολούνται με τις κοινωνικές στατιστικές, με τους δείκτες υγείας του πληθυσμού και με τα συγκριτικά στοιχεία όλων των χωρών της Ευρώπης που κατά περιόδους δημοσιοποιούνται.
Βέβαια αυτή η εικόνα δεν μπορεί να αλλάξει αυτομάτως. Αφορά και τις γνώσεις των πολιτών, τις διαμορφωμένες συνήθειες και τρόπο ζωής, τα ενδιαφέροντα και την ψυχοσύνθεση των κοινωνικών ομάδων, εννοείται αφορά και την συνολική οικονομική και κοινωνική κατάσταση. Πρωτίστως όμως αφορά την πολιτική αυτών που κυβερνούν και το κατά πόσο θέτουν τις βάσεις για μια διαφορετική πορεία του αθλητισμού σαν κοινωνική δραστηριότητα. Με ποιόν τρόπο; Απάντηση: με αναδιανομή των διαθέσιμων πόρων. Ώστε πρώτα απ’ όλα να υπάρξει οικονομική στήριξη και υποδομές, ποσοτικά και ποιοτικά, αντίστοιχες των αναγκών και των στόχων.
Η προβλέψεις για το 2009 είναι άκρως αποθαρρυντικές. Όχι επειδή διανύουμε παγκόσμια οικονομική κρίση. Αυτή η καραμέλα πρέπει να καταγγελθεί και να σταματήσει. Καμιά κρίση δεν έχει πλήξει τον ΟΠΑΠ και τα έσοδα που αποκομίζει ετήσια το ελληνικό δημόσιο από τον αθλητικό τζόγο. Είναι όμως δυσοίωνες οι προβλέψεις διότι και από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2009 που ψηφίσθηκε, διατηρείται και ακόμα χειρότερα ενισχύεται η ίδια κρατούσα λογική σε σχέση με τον αθλητισμό: «προβάλουμε τον υψηλό – επαγγελματικό αθλητισμό, την βιομηχανία του θεάματος και τα παίρνουμε από τον αθλητικό τζόγο που φουντώνει. Παραχωρούμε την μερίδα του λέοντος στα ιδιωτικά συμφέροντα, ένα δεύτερο εξίσου σημαντικό μερίδιο στο Υπουργείο Οικονομικών για την ανάκαμψη του ΑΕΠ, ένα τρίτο διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για τις πελατειακές σχέσεις και την συντήρηση του πολιτικού προσωπικού των δυο κομμάτων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) και τέλος λίγα ψίχουλα για την επιβίωση του ερασιτεχνικού σωματειακού αθλητισμού».
Αυτό είναι το μοντέλο, νεοφιλελεύθερο, αντιδημοκρατικό, δικομματικό, κατάπτυστο. Γι αυτό και για τους θιασώτες του η Ριζοσπαστική Αριστερά το 2009 πρέπει να επιφυλάξει εξίσου δύσκολες ώρες.
Τζούλιος Συναδινός
aristeroextrem@yahoo.gr
http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=426971
στο κοκκινο 105,5 fm
Αυγή
Εποχή
ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΞΤΡΕΜ 