Ο εθνικός κορμός, η μεταφυσική και ο δήμαρχος του τσιμέντου
«Τι τα θες τι τα θες πάντα έτσι ειν΄η ζωή» στους άπορους, σε απόδοση Νικήτα Κακλαμάνη
ακούστε εδώ ceb1cebacebbceb1cebcceb1cebdceb7cf821
Η Κυριακή του Πάσχα μεταξύ άλλων προσφέρεται για στιγμές οικογενειακής ξενοιασιάς ή για ανανέωση στην φύση. Είναι ένας πρόσφορος τρόπος αποτοξίνωσης και οξυγόνωσης ώστε κάθε άνθρωπος να φρεσκάρει τις δυνάμεις του για τον καθημερινό Γολγοθά που συνεχίζεται. Αρκεί γυρνώντας από την εξοχή να μην κάνει το λάθος, ή έστω από συνήθεια, να παρακολουθήσει τα βραδινά δελτία ειδήσεων, όπως για παράδειγμα τα πανομοιότυπα της ΕΤ1 και της ΝΕΤ, στις 9 και στις 10 το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα αντίστοιχα.
Παρακολουθώντας τα, ο τηλεθεατής καταρχήν θα εισπνεύσει μια ανεπανάληπτη δόση εθνικοφροσύνης μέσα από τις υπερφίαλες δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών του εθνικού τόξου, για το έθνος, την ορθοδοξία και το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων, την ώρα που χαιρετούν τους «αστεράτους» στις μονάδες και καταφέρνουν να σπάσουν καμιά τριανταριά αυγά σερί σε μια επίδειξη μεγαλοψυχίας προς τους σαστισμένους φαντάρους.
Επιπλέον, θα δει την Αλέκα Παπαρήγα στο αεροδρόμιο της Δεκέλειας, να αποδίδει τιμές στον Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, να χαριεντίζεται με την σκιώδη Υπουργό Εθνικής Άμυνας Βάσω Παπανδρέου και σε στιγμές μέγιστης μεταφυσικής έξαρσης να μας απαριθμεί τις προϋποθέσεις για το «λαϊκό θαύμα». Ευτυχώς δεν συμπίπτει χρονικά με τον Γ. Καρατζαφέρη (ή δεν προβάλλονται σχετικά στιγμιότυπα), διότι ο ήδη υποψιασμένος Κάρολος Μαρξ θα ταρακουνούσε γεμάτος οργή το Λονδρέζικο χώμα του Χάϊγκέϊτ, που τον σκεπάζει περισσότερο από ένα αιώνα.
Στο ίδιο δελτίο ειδήσεων, ο ατυχής επανακάμψας στο κλεινόν άστυ θα υποστεί ένα καταιγισμό ρεπορτάζ από τις λαμπρές εκδηλώσεις της Ανάστασης και του Πάσχα απ’ όλες τις ανατολικές χώρες της Ευρώπης, όπου οι ανανήψαντες πολίτες του σιδηρού – υποτιθέμενα κομμουνιστικού – παραπετάσματος προσκυνούν πλέον με κατάνυξη την υπέρτατη θεία δύναμη, η οποία αίφνης αντικατέστησε την πρώην κρατική κομματική νομενκλατούρα, των άθεων και υλιστών.
Για να φτάσει επιτέλους η στιγμή για το ρεπορτάζ από την εκδήλωση της Εκκλησίας της Ελλάδος. Εκεί, σε κάποιες εκατοντάδες άπορους και άστεγους συνανθρώπους μας, που μάλλον λίγο ή καθόλου δεν ασχολούνται με τις μικροπολιτικές και με τις «μεγάλες» πολιτικές που έχουν οδηγήσει στην οικονομική κρίση και στην δική τους εξαθλίωση και δυστυχία, μοιράζονται ευγενικά από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο γεύματα, συνοδευόμενα από σεμνές, πνευματικές δηλώσεις αγάπης που αρμόζουν στην περίσταση: «σαν Εκκλησία θα κάνουμε ότι μπορούμε να σταθούμε πλάι σε αυτούς τους ανθρώπους και σε όσους υποφέρουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Είναι αποστολή μας και καθήκον μας από την αρχή μέχρι το τέλος».
Δυστυχώς, να κι ο δήμαρχος του τσιμέντου Νικήτας Κακλαμάνης να χτυπά παλαμάκια. Ο οποίος, θρασύτατος γαρ, για να μας πείσει ότι η αντίστοιχη ευχή «και του χρόνου πάλι μαζί», που απηύθυνε στους ίδιους δυστυχείς τα Χριστούγεννα ήταν απολύτως ειλικρινής, αφού συνομίλησε με ορισμένους από αυτούς, τους τραγούδησε το γνωστό άσμα «τι τα θες, τι τα θες πάντα έτσι ειν η ζωή, θα γελάς και θα κλαις βράδυ και πρωί». Κατόπιν, έβγαλε την συνήθη πια κακοήθεια, δηλώνοντας: «Χριστός Ανέστη σε όλους και στη μεγάλη πλειοψηφία των συμπολιτών μας τους παρακαλώ να αγκαλιάσουν αυτή την προσπάθεια και να κλείσουν τ’ αυτιά τους στους κατ’ επάγγελμα προοδευτικούς και κατ’ επάγγελμα δημοκράτες». Αυτά επί λέξει και πιστά καταγεγραμμένα.
Έτσι, πριν καν περάσει η Κυριακή του Πάσχα, η ξενοιασιά και οι όποιες θετικές σκέψεις, υπενθυμίζουν στους τηλεθεατές την παρουσία τους οι κάθε λογής πολιτικάντηδες του εθνικού κορμού και ένας δήμαρχος μικροπρεπής, υποδεέστερος των αναγκών της πόλης και των δημοτών της.
Αν, πάντως θυμάται καλά ο τηλεθεατής, το γήπεδο στον Βοτανικό άρχισε να χτίζεται χωρίς το εμπορικό μεγαθήριο των εργολάβων και του δημάρχου, συντρίβοντας τα φληναφήματα περί σεβασμού στην πόλη, τα περί αγάπης στους δημότες και τα περί ψευτιάς. Αυτό τελικά κι αν είναι χαραγμένο στην μνήμη και την συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας των τηλεθεατών -συμπολιτών. Έτσι δεν είναι;