«ΔΕΜΑ – ΔΕΜΑ σε παρακαλώ, πάρε τους αγώνες και φύγε από ʼδώ»!
Η διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων στη Λάρισα και τον Βόλο ευθύς εξ αρχής αποτελούσε μια προβληματική επιχείρηση.
Με πολλούς τρόπους και επανειλημμένες πολιτικές και κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις τα κόμματα της αριστεράς, κοινωνικοί φορείς, περιβαλλοντικές οργανώσεις και αυτοδιοικητικοί παράγοντες είχαν εκδηλώσει τις επιφυλάξεις τους γι’ αυτή.
Τοποθετήθηκαν με σαφήνεια ενάντια στα μεγάλα κατασκευαστικά, εκκλησιαστικά και άλλα συμφέροντα, που προσπαθούσαν να επιβάλουν ένα μοντέλο οικονομικής και τουριστικής ανάπτυξης της Θεσσαλίας εντελώς αντίθετο με αυτό που πραγματικά έχουν ανάγκη οι κάτοικοί της και ο τόπος.
Αντέδρασαν με ευθύτητα απέναντι στα διαγραφόμενα περιβαλλοντικά εγκλήματα, στα έργα σχετικά με το γκολφ και το κωπηλατοδρόμιο στην Κάρλα, στις μαρίνες και την κατάληψη των ακτών για κερδοσκοπικούς λόγους κ.λπ.
Είχαν προβάλει με σθένος την ανάγκη για τη δημιουργία κοινωνικών υποδομών, που τόσο λείπουν, την εξασφάλιση κοινωφελών έργων όπως ο αυτοκινητόδρομος και η ηλεκτροκίνηση του τρένου ανάμεσα στη Λάρισα και το Βόλο κι άλλα.
Ούτως ή άλλως υπήρχε η πρόσφατη εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, όχι μόνο με την κατασπατάληση του δημόσιου πλούτου, αλλά και με τη μεταολυμπιακή χρήση των εγκαταστάσεων και την παραχώρησή τους σε ιδιώτες.
Οι Μεσογειακοί Αγώνες δεν μπορούσαν να υποσχεθούν τίποτε άλλο παρά την υλοποίηση μερικών δρομολογημένων έργων που είχαν ανάγκη οι δυο πόλεις, τα οποία όμως σύντομα βγήκαν από τη σκόπευση της κυβέρνησης. Φρόντισαν να τα αφήσουν εκτός προγραμματισμού, εκτός των προγραμμάτων χρηματοδότησης, άρα κατέστησαν απαγορευτική την αποπεράτωσή τους μέσα στα καθορισμένα χρονικά πλαίσια.
Άλλο σημαντικό έργο ήταν τα Μεσογειακά Χωριά, τα οποία θα μπορούσαν μετά τους αγώνες να στεγάσουν άπορες οικογένειες μέσω του ΟΕΚ, όπου στον μεν Βόλο είχαμε το γελοίο φαινόμενο να χωροθετείται επάνω σε αρχαιολογικό χώρο, ενώ στη Λάρισα ο χώρος να αποτελεί διελκυστίνδα ανάμεσα στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τον δήμο.
Η κατασκευή νέων αθλητικών εγκαταστάσεων ουσιαστικά περιορίστηκε στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Λάρισας, το οποίο με μεθοδεύσεις θα παραχωρηθεί στην εταιρεία του επιχειρηματία Πηλαδάκη, ενώ το νέο κλειστό γυμναστήριο αποτέλεσε πεδίο διαφωνιών ανάμεσα στη Λάρισα και την Καρδίτσα.
Για την Πολιτιστική Μεσογειάδα, με ό,τι αυτή συνδέθηκε στο επίπεδο των διεθνών σχέσεων και της ανταλλαγής πολιτιστικών δραστηριοτήτων, ουσιαστικά δεν υπήρξε κανένας σχεδιασμός.
Έτσι το μόνο που απέμεινε ήταν η ανακαίνιση κάποιων υφιστάμενων αθλητικών εγκαταστάσεων, το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι και στο παρασκήνιο οι προθέσεις να στηθεί πάλι ένας μηχανισμός για τη λεγόμενη «ασφάλεια» με το αντίστοιχο οικονομικό κόστος.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλάζοντας τη διοίκηση της εταιρείας «Βόλος 2013 Α.Ε.» που έχει συσταθεί για τη διοργάνωση κατά τα πρότυπα του «Αθήνα 2004», ουσιαστικά άλλαξε τα πρόσωπα χωρίς να διαφοροποιήσει απολύτως τους προσανατολισμούς που είχαν διαμορφωθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Σε αυτό δεν συνηγορούν μόνο οι πρώτες ανακοινώσεις αυτής της διοίκησης, αλλά κύρια το γεγονός ότι πετάχτηκαν έξω από τη «Βόλος 2013 Α.Ε.» όλοι οι κοινωνικοί φορείς, π.χ. Τεχνικά και Οικονομικά Επιμελητήρια και κάθε ένας που θα μπορούσε να ασκήσει ουσιαστικό έλεγχο και να προβάλει αιτήματα.
Σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κάτω από το βάρος της οικονομικής κρίσης και των αποτελεσμάτων της δικής της δημοσιονομικής πολιτικής, προσπαθεί να επαναδιαπραγματευθεί με τη Διεθνή Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων (ΔΕΜΑ) τους οικονομικούς όρους της διοργάνωσης. Φαινομενικά υπάρχει μια αντίθεση της ελληνικής κυβέρνησης και της ΔΕΜΑ, με εκατέρωθεν εκβιασμούς, κίτρινες κάρτες και απειλές.
Ο πραγματικός καυγάς όμως δεν γίνεται για όσα κοινωφελή έργα είχε ανάγκη ο τόπος, αλλά για το πού θα κατευθυνθούν οι περικοπές: Θα κοπούν από τις μεσιτείες της ΔΕΜΑ, των εγχώριων μεσαζόντων και από ποιες δράσεις; Ενδεικτικά των αρχικών υπερτιμολογήσεων και της επιχείρησης για άλλο ένα φαγοπότι που σχεδιάζουν είναι η εξέλιξη του προϋπολογισμού των αγώνων.
Ο αρχικός λογαριασμός για τους Μεσογειακούς Αγώνες ήταν της τάξης των 180 εκατ. ευρώ. Ως δια μαγείας η αθλητική ηγεσία ανακοίνωσε περικοπή στα 60 εκατ. ευρώ και σήμερα διαπραγματεύεται με τη ΔΕΜΑ ώστε το κόστος της διοργάνωση, να μην ξεπεράσει τα 50 εκατ. ευρώ. Να υποθέσουμε ότι η διαφορά θα πήγαινε στις τσέπες των επιτήδειων και των μεσαζόντων (βλ. συστήματα C4I, μεταφορές, δώρα στους προύχοντες της ΔΕΜΑ κ.λπ.); Να υπενθυμίσουμε ότι οι αντίστοιχοι αγώνες στη Πεσκάρα της Ιταλίας, που βέβαια κατηγορήθηκαν ότι ήταν οι χειρότεροι στην ιστορία της διοργάνωσης, κόστισαν μόλις 5 εκατ. ευρώ. Γεγονός που καταδεικνύει πως κάθε χώρα διαμορφώνει το περιεχόμενο και τους όρους των σχέσεών της με τους υπερεθνικούς αθλητικούς θεσμούς και οργανώσεις. Και σε αυτή την περίπτωση οι ελληνικές κυβερνήσεις του δικομματισμού λειτουργούν με όρους ΔΝΤ και Μπανανίας.
Σήμερα που η ΔΕΜΑ απειλεί με ανάκληση των συμφωνιών και παραχώρηση των αγώνων στη Ριέκα ή την Κωνσταντινούπολη, δίνοντας προθεσμία μέχρι τις 23 Μαΐου, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει παρά να τους αποχαιρετήσει, διασώζοντας ένα σημαντικό ποσό από το ΑΕΠ. Άλλωστε από τα συμφραζόμενα των όσων διαρρέουν από τη ΓΓΑ κι εφόσον ανταποκρίνονται στη πραγματικότητα, ρήτρα που να πρέπει να πληρώσει η ελληνική πλευρά δεν υπάρχει.
Συνοψίζοντας, σε μια περίοδο που η χώρα οδηγείται αλυσοδεμένη προς σφαγή στο ΔΝΤ, πάει πολύ να επαναληφθεί έστω και σε μικρογραφία το πλιάτσικο των Ολυμπιακών Αγώνων. Γι’ αυτό και το στιχάκι του σημερινού άρθρου: ΔΕΜΑ-ΔΕΜΑ σε παρακαλώ, πάρε τους αγώνες και φύγετε από δω.
Τζούλιος Συναδινός
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=537056
στο κοκκινο 105,5 fm
Αυγή
Εποχή
ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΞΤΡΕΜ 